Ziek tijdens je proeftijd: “Ik werd zonder pardon op straat gezet”
In het gesprek met mijn werkgever heeft geen enkel argument nog zin. Ik krijg geen tweede kans, geen hulp en raak mijn baan kwijt.
Doorgaan tot je niet meer kan
Daar sta ik dan, mijn tweede week op het nieuwe werk. Al dagen voel ik me niet zo lekker: last van mijn rug, veel dorst, veel plassen en behoorlijke hoofdpijn. Met mijn begeleider heb ik het erover. “Als het morgen niet over is dan bel ik de huisarts”, zeg ik, terwijl ik zelf al wel…
Een nieuwe uitdaging is altijd spannend
Nadat ik ben bevallen van mijn dochter ging ik opnieuw solliciteren. Ik heb geen klinische ervaring naast mijn stage, maar zocht wel een plek in het ziekenhuis. Daarom is een traineeplek ook een optie. Leuk, maar ook heel spannend!
“Zou je niet eens wat aan je gewicht doen?”
Een van mijn cliënten maakt meerdere malen kwetsende opmerkingen over mijn gewicht. Meestal kan ik dat goed van me afzetten, maar nu even niet. Ik ben namelijk zwanger.
Wanneer intens geluk overgaat in intens verdriet
Na mijn laatste stagedag vier ik met vriendinnen dat ik mijn diploma gehaald heb. Dan word ik ’s avonds gebeld door mijn moeder. Mijn vader blijkt plotseling overleden te zijn.
Slechte zorgmedewerker of slechte cliënt?
Ik geef netjes aan dat ik het gedrag van mijn cliënt niet leuk vind en dat we dit ook kunnen bespreken. Het schelden en het tieren had ik daarentegen niet als reactie verwacht. Het geschreeuw blijft maar doorgaan.