Dit verhaal is vanuit een cliëntenperspectief geschreven
Binnen de ggz komt drugsgebruik regelmatig voor. Als zorgprofessional probeer je jouw cliënten te motiveren om te minderen of zelfs te stoppen. Een terugval in drugsgebruik komt echter ook weleens voor. Zo ook bij een van mijn cliënten, vanaf nu genaamd Lotte.
Lotte is vijf maanden clean geweest en heeft geen joints gerookt. Toch heeft ze nu een terugval. Ze is hier open en eerlijk over en belt meteen de begeleiding. Daar doet ze haar verhaal.
Ik heb weer geblowd
Ik moet iets bekennen: ik ben weer begonnen met blowen. Stom he! Ik weet het, maar ja… Het is me vijf maanden lang goed afgegaan en toch heb ik nu een terugval. Ik baal er zelf ook ontzettend van. Niemand heeft er iets aan als ik erover lieg, dus wil ik er wel open en eerlijk over zijn. Alleen dan kan ik verder werken aan mezelf en mijn herstel. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me er eigenlijk ook heel erg voor schaam. Dat ik dit middel toch weer nodig heb om mij beter te voelen. Ik wil ervan af, maar ik weet soms gewoon echt niet hoe.
Vaak is de eerste vraag van mensen waarom ik wiet gebruik. Dat die vraag telkens terugkomt vind ik niet erg. Ik kan het altijd goed uitleggen en vind het zelf ook prettig om het onderwerp in gesprekken terug te laten komen. Het maakt mij er steeds bewuster van. Het korte antwoord op die waarom-vraag is simpel: het dempt al mijn gedachten en emoties. Ik ben al jaren bekend binnen de psychiatrie en het gaat op en af met me. Zodra je me beter leert kennen, weet je wat voor flinke rugzak ik bij me draag.
Op jonge leeftijd heb ik al meerdere trauma’s opgelopen. Omdat ik graag aan mezelf wil werken, volg ik op dit moment traumatherapie. Helaas zorgt dit er ook voor dat die vervelende gedachten en herbelevingen steeds weer terugkomen. Ik denk dan ook wel dat de terugval in mijn drugsgebruik eigenlijk hierdoor komt. Ik probeer hard aan mezelf te werken en alle vreselijke dingen uit het verleden te verwerken, maar toch dacht ik de wiet nodig te hebben om alles even te kunnen dempen.
De stempel op mijn hoofd
En nu baal ik als een stekker. Ik word overspoeld door schaamte en emoties. Ik weet wat de gevolgen zijn van mijn drugsgebruik. Ik weet dat het niet goed voor me is, voor mijn lichaam én voor mijn mentale gezondheid. Ik weet dat ik me er op de lange termijn juist alleen maar slechter en slechter door ga voelen. Maar toch: mijn verlangens winnen het helaas van mijn verstand.
En wat het dan extra vervelend maakt? Hoe mensen me soms aankijken of benaderen als ze horen dat ik een terugval heb gehad. De stempel wordt weer op mijn hoofd gedrukt. En dat terwijl ik mezelf eigenlijk erg machteloos voel en juist graag stappen vooruit wil zetten. Ik wil me gehoord voelen. Ik wil me gesteund voelen. Wat mij betreft mogen sommige mensen dat wat meer in hun oren knopen: ben er voor elkaar in plaats van vooroordelen te hebben zonder te weten wat er allemaal speelt!
Gelukkig zijn er een aantal mensen die mij dit gevoel wél geven, waaronder mijn begeleiding. Dit is dan ook de reden dat ik open en eerlijk ben over mijn terugval. Zo hoop ik uiteindelijk samen weer de eerste stappen te kunnen zetten naar mijn herstel, naar een Lotte zonder wiet. Een terugval is ontzettend balen, maar hopelijk wel een levensles voor de toekomst.
