Ongeveer drie jaar geleden ben ik voor het eerst moeder geworden. Mijn man en ik hebben vaak gepraat over de veranderingen die een kind met zich mee zouden brengen. Het gaat toch niet ons hele leven veranderen? Nee, maar wel een beetje. Zo heeft het bijvoorbeeld invloed op mijn carrièrekeuzes.
Sinds de geboorte van ons eerste kind gaan we nog steeds naar verjaardagen, spreken we af met vrienden en blijven we leuke dingen doen. Onze auto ligt wel altijd vol met eten, luiers en een bedje, maar op die manier kunnen we veel ondernemen terwijl ons kind er niet onder hoeft te lijden.
Werken als moeder van jonge kinderen
Toen mijn oudste bijna een jaar oud was ging ik terug naar school. Ik moest nog een half jaar. We zochten een gastouder in de buurt zodat ik mijn stage kon afmaken en mijn diploma kon halen. Voor mijn stage liep ik 32 uur per week mee, toch wel veel als je een huishouden hebt, een baby, stageopdrachten en dan vervolgens ook nog een privéleven wil overhouden. Dit laatste werd dan ook tijdelijk ‘on-hold’ gezet.
Na een half jaar studeerde ik af en werd ik zwanger van de tweede. Om eerst rust te creëren, koos ik voor een baan in de thuiszorg. Voor 16 uur dit keer, maar ik kwam er al snel achter dat dit ook verre van ideaal was. Ik had dan misschien wel weinig uren op papier, maar omdat ik in de thuiszorg elke keer maar diensten van een paar uurtjes had schoot dit natuurlijk niet op. Ik moest alsnog vier of meer dagen in de week aan het werk. Halve dagen dan wel, maar ideaal was het zeker niet.
Tijdens mijn zwangerschapsverlof verhuisde ik, waardoor ik niet op mijn oude werkplek kon blijven. Naderhand moest ik dus op zoek naar wat anders. Ik kwam terecht op een traineeplek in het ziekenhuis, maar kon hier helaas niet blijven. De zoektocht naar de perfecte baan bij mijn situatie ging dus verder.
Op zoek naar een passende baan
Inmiddels had ik wel een aantal dingen geleerd. De thuiszorg werkte voor mij niet. Elke keer halve diensten, telkens bij de gastouder aankomen als je kind net tien minuten op bed ligt en veel te vaak moeten werken. Een PG-afdeling werkte voor mij ook niet. Na een dienst te hebben meegelopen, merkte ik dat dit niet mijn tak van sport is. Ik kon mijn uitdaging daar niet vinden. Dat lijkt misschien een snel oordeel, maar mijn gevoel was hier heel duidelijk. En wanneer ik het gevoel krijg dat ik iets niet moet doen of dat het niks voor mij is, luister ik hiernaar.
Toen kwam ik een vacature tegen: ‘Verpleegkundige ambulante nachtzorg, 20 uur per week’. Ik las de vacature eens door en het sprak mij wel aan. Hoewel ik met grote mond zei: “Ik ga de thuiszorg niet in”, vond ik dit toch wel interessant. Ik reageerde en een week later mocht ik op een sollicitatiegesprek komen. Het leek de manager van het team wel een goed idee om een nacht mee te draaien, zodat ik kon zien wat de nachtdienst inhield. Dan kon ik zelf bepalen of ik dat ook echt wat zou vinden.
Nou, ik zal eerlijk zijn. Ik weet natuurlijk wat nachtdiensten zijn, maar ik vond dit leuker dan ik had verwacht. Het rondrijden in de auto, een aantal vaste cliënten, oproepen, soms nieuwe cliënten, palliatieve zorg, verpleegtechnische handelingen. Eigenlijk komt alles wel voor. De ene dag is het zo druk dat je nog geen tijd hebt voor een kop koffie (of in mijn geval thee dan) en de andere nacht rol je bij wijze van spreken je vest op om even lekker je ogen te laten rusten op het bureau.
Is het wel een goede keuze?
Die afwisseling beviel mij wel. Toch had ik nog steeds vragen. Past dit wel bij mij? Helemaal met twee kleine kinderen? En kan ik mij wel verder ontwikkelen? Ik zou natuurlijk nachten gaan werken, terwijl alle opleidingen/cursussen allemaal overdag plaatsvinden.
Die eerste vraag kon ik al gauw goed beantwoorden. Ja, dit past bij mij. Helemaal nu. Het geeft mij de uitdaging die ik zoek, ik kan er als beginnend verpleegkundige goed leren hoe ik zelf keuzes moet maken en het overleggen met verschillende disciplines is ook iets wat vaak voorkomt. Vraag twee, past dit goed met kleine kinderen? Heel goed zelfs. De kinderen gaan maximaal twee dagen in de week naar de gastouder. De rest van de tijd is mijn man thuis of ben ik er zelf, want ik werk gemiddeld drie nachten per week.
Alleen ontwikkeling, dat was toch wel een puntje waar ik lang over heb getwijfeld. En eerlijk gezegd zie ik mijzelf geen hele opleiding of een meerdaagse cursus doen. Gelukkig zijn er ook gewone cursussen mogelijk. Hiervoor schrijf ik mij dan ook al in vanaf mijn meeloopdagen. Er zijn veel leuke cursussen en workshops.
De knoop was dus doorgehakt en inmiddels werk ik in het nachtzorgteam. Ik heb het hier erg naar mijn zin en het past ook nog eens goed bij mijn gezinssituatie. Voorlopig kan ik nog geen nieuwe opleidingen doen, maar er zijn wel veel mogelijkheden. Ondertussen heb ik in mijn dagelijkse werk veel uitdagingen, rijd ik verschillende routes en heb ik leuke collega’s. Het is bovendien ook nog eens erg leerzaam. Als het aan mij ligt, houd ik deze plek dan ook nog wel een tijdje vol!
