Jaren geleden heb ik me voorgenomen om ondernemer te worden. Mijn ouders zijn ondernemers en daardoor werd ik omringd door een grote groep van vrienden en kennissen die dat ook waren. Het was mijn droom om ’s ochtends vroeg op ‘de zaak’ te komen en dan lekker aan het werk te gaan. Dat is me gelukt, maar dat ging niet zomaar.
De weg naar mijn eigen bedrijf bewandelen ging niet zonder slag of stoot. Toen ik op het vmbo zat, nadat ik was blijven zitten in de derde klas, vond ik dat ik na mijn afstuderen verpleegkundige moest worden. Mijn moeder was vroeger ziekenverzorgende en we dachten allebei dat dit vak weleens bij mij zou kunnen passen. Ik vond het heerlijk om mensen te kunnen helpen, maar ik miste toch iets. Ik kon niet mijn weg vinden in een grote zorgorganisatie.
Mijn eigen zorginstelling beginnen
Ik begreep niet goed waarom er zoveel bureaucratie was voor ik iets voor elkaar kon krijgen. Ik gooide het roer helemaal om en werd zzp’er. Vol trots kon ik nu doen en laten wat ik wilde, maar ook hierin liep ik tegen dingen aan. Dat had ook veel met mijzelf te maken. Ik zat vol met leuke ideeën maar liep regelmatig stuk. Ik zag dingen en ik wilde zaken veranderen, maar het was niet mijn taak, functie en rol om dat te doen. Toch wilde ik zo graag ondernemen.
Na wat nadenken en opties afwegen, hakte ik de knoop door. Ik ging een thuiszorgorganisatie opzetten. Een grote ambitie. Ik miste nog een hoop belangrijke kennis, maar dat liet ik me niet tegenhouden. Ik schreef me in voor de (behoorlijk dure) hbo-opleiding Management. Daar begonnen langzaamaan de kwartjes te vallen. Mijn ideeën kregen een naam en ik begreep ineens waarom ik een bepaalde volgorde aan moest houden. Ik leerde hoe processen werken, dat er modellen waren voor sturing, kwaliteit en financiën en dat die er ook niet voor niets zijn. Alles viel op z’n plek.
Met pieken en dalen
Maar het halen van die studie ging niet zomaar. Ik had nooit gedacht dat ik een hbo-niveau aan zou kunnen en wist dat ik stuk zou lopen op financieel management. Hoe vaak ik tijdens die lessen wel niet gezegd heb: “Sjoerd, ik doe precies hetzelfde als jij maar toch kom ik op iets anders uit”, met zuchtende en lachende klasgenoten tot gevolg. Maar ik liet me niet uit de wind slaan! Ik bleef oefenen en vroeg mijn boekhouder zelfs om wat dingen in jip-en-janneketaal uit te leggen. Het hielp: ik haalde het vak.
Die overwinning had een groot gevolg, want sindsdien denk ik niet meer dat ik iets niet aankan. Inmiddels haal ik alles uit de kast om van een uitdaging een succes te maken. Dat betekent: doorzetten, vallen, opstaan, huilen, praten, wijn drinken met mijn vriendin en doorgaan. Ik wil mijn dochter laten zien dat niemand je hoeft te vertellen wat je wel of niet kan.
Een tijdje later ging het niet zo goed met me. Ik had geen geld, kwam net uit een postnatale depressie en kreeg het advies om rustig aan te doen. Dat deed ik, terwijl ik begon aan post-hbo Bedrijfskunde. Half depressief begon ik aan de opleiding, maar toch was het een hele goede stap in de juiste richting. Ik had het geluk om in een super toffe groep mensen terecht te komen, die allemaal de ambitie begrepen. De donderdagavonden werden al snel iets om naar uit te kijken. We hebben samen zóveel gelachen, het voelde als thuiskomen.
Een trotse ondernemer
Met deze kennis had ik een verdiepingsslag te pakken waarmee ik mijn organisatie beter kon gaan sturen. Ik werd steeds beter in het aansturen van mensen, het regelen van de financiën en de strategie van de organisatie. Door deze opleiding kon ik bovendien door naar de master. Vol goede moed schreef ik me in en begon ik aan de eerste les, maar wat viel dat tegen zeg. Ik voelde me verschrikkelijk na die eerste dag. Klein, onzeker en vol twijfels. Dit kon ik niet.
Maar al gauw dacht ik weer terug aan mijn motivatie. Ik ga dit gewoon doen, het gaat me lukken. Ik wil mijn kennis vergroten en een voorbeeld zijn voor mijn dochter. Ik ben een goede bestuurder voor mijn eigen onderneming. En zo geschiedde! Inmiddels ben ik volledig eigenaar van mijn succesvolle onderneming en heb ik mijn master afgerond. Er is een hoop voor nodig geweest en het heeft veel tijd, doorzettingsvermogen en discipline gekost, maar wat ben ik er trots op dat het gelukt is. Dit gevoel gun ik iedereen, dus als je nog twijfelt om je dromen na te jagen… Ik kan maar een ding zeggen: doe het gewoon, maar blijf verstandig en weeg de risico’s af. Stap voor stap kom je er wel.
