Weet jij nog wat je hebt gedaan op 23 juni 2015? Waarschijnlijk is het antwoord ‘nee’ voor jou. Voor mij was dit de dag dat ik bijna acht uur lang onder narcose ging op de operatiekamer van de St. Maartenskliniek in Nijmegen.
Sinds mijn geboorte ben ik vanwege mijn gezondheidstoestand bekend bij verschillende artsen. Vanaf 2013 kwam hier een verdenking op scoliose bij. Scoliose is een aandoening waarbij de wervelkolom een of meerdere zijwaartse kromming(en) vertoont. Dit uitte zich in veel pijn bij mij. Een pijn waarmee ik opstond en weer naar bed ging.
De dag die ik dankbaar ben
In de zomermaanden zag ik het ook letterlijk aan mezelf: ik keek in de spiegel en mijn bikini zat anders dan normaal. Dacht ik. Later bleek dat mijn lichaam anders stond dan voorheen. Een S-vorming in mijn rug die er na allerlei onderzoeken voor zorgde dat ik 23 uur per dag een kunststoffen korset moest dragen. En dat in de zomer met een overheerlijke hittegolf, fijn. Gelukkig hoefde ik dit korset na een jaar niet meer te dragen: het had zijn werk gedaan en mijn klachten waren afgenomen.
Helaas heb ik niet lang kunnen genieten van het ‘pijnvrije’ leventje en kwamen de klachten in 2015 weer om de hoek kijken. Ik trok aan de bel en al snel bleek dat mijn scoliose verergerd was. Waar ik in 2013 een enkele en redelijk onschuldige scoliose had van 30 graden, had ik nu een dubbele scoliose die ervoor zorgde dat ook mijn organen letterlijk in de knoop konden raken. Noodzaak om te opereren, aldus mijn arts. “Er worden binnenkort verschillende pinnen in jouw rug geplaatst, die ervoor zorgen dat zowel de kromming als jouw klachten drastisch zal laten afnemen”, vertelde mijn arts vol goede moed.
23 juni 2015. De dag van de zware operatie. De dag die mijn leven heeft veranderd. De dag die ervoor heeft gezorgd dat ik nu pijnvrij door het leven ga. De dag dat ik ineens zeven centimeter langer was dan voorheen. De dag waar ik zo tegenop keek. De dag die ik nooit meer zal vergeten. De dag die ik toch wel ontzettend dankbaar ben. De dag die mij sterker heeft gemaakt dan dat ik al was. De dag die mij letterlijk en figuurlijk kracht heeft gegeven.
Mijn ervaring, jouw kracht
Tijdens het inlezen van de behandelplannen op mijn werk, valt mijn oog op een specifiek dossier. Het dossier van meneer. S. Ik zie namelijk scoliose staan in de voorgeschiedenis. Verder lees ik dat er tot nu toe geen vervolgstappen zijn ondernomen, ondanks dat er wel staat dat meneer S. af en toe pijnklachten aan zijn rug bespreekbaar maakt.
Tijdens mijn dienst besluit ik met meneer S. in gesprek te gaan over zijn gezondheid. Al snel komt rugpijn ter sprake. Ik vraag door en voel de ruimte om mijn eigen ervaring op tafel te gooien. Spannend vind ik het zeker, maar zo hoop ik meer gelijkwaardigheid te creëren. Ik stel me een keer niet alleen op als professional, maar ook als ervaringsdeskundige.
Meneer S. vraagt veel aan mij, ik merk dat hij aandachtig luistert naar mijn ervaringen. “Misschien kan ik ook eens naar een arts toe om te controleren hoe het ermee staat en of er iets aan gedaan kan worden dan, want deze pijn is ook zeker niet prettig nee”, eindigt hij.
Ik glimlach. Door mezelf open te stellen, gelijkwaardigheid te creëren, aandachtig te luisteren naar elkaar en mijn ervaring te durven delen, hebben we dit samen kunnen bereiken. 23 juni 2015. De dag die niet alleen mij kracht heeft gegeven, maar ook meneer S.
