Vaak begint je carrière in de zorg op de afdeling waar je afstudeerde of ga je eerst meer ervaring opdoen in de flexpoule. Na tien jaar kies ik er nu juist bewust voor om via de flexpoule aan de slag te gaan.
Na zo’n lange tijd op een vaste afdeling werkzaam te zijn, merkte ik dat een plekje binnen één team niet meer goed aansloot bij mijn passie voor reizen. Om mijn vastigheid niet meteen helemaal los te laten, heb ik besloten om eerst voor een langere tijd te gaan detacheren op een afdeling. Tot ik vervroegd terugkeerde van mijn verlof.
Ik was nog niet ingeroosterd, dus stond ik ineens op verschillende afdelingen. Een paar maanden geleden dacht ik nog dat ik echt vastigheid nodig had. Ik vond het lastig om uit mijn comfortzone te stappen. Maar uiteindelijk kwam ik er juist achter dat de afwisseling en de vrijheid van de flexpoule me erg aanspreekt.
Vragende gezichten
Inmiddels werk ik dus op verschillende afdelingen. Als ik binnenkom, zie ik vaak een vragend gezicht voor me: “Ben jij Irene?” Ik begin mijn dienst met het inlezen van de patiëntendossiers. Soms verdwaal ik daarbij nog een beetje in de voor mij onbekende begrippen. En doordat ik met veel verschillende collega’s werk, is niet iedereen altijd op de hoogte van mijn kennis en vaardigheden. Het is daarom heel belangrijk dat ik zelf duidelijk mijn grenzen aangeef en zaken terugkoppel. Zo geef ik mijn collega’s het vertrouwen dat ik op tijd hulp vraag als dat nodig is.
Op mijn vaste plek zocht ik vaak diepgang in mijn patiëntencontacten. Doordat ik nu op verschillende afdelingen werk, gaat dat minder makkelijk. Daardoor heb ik op een andere manier naar de zorg leren kijken. Ik gebruik mijn basiskennis en klinische blik en verdiep me in ziektebeelden of casussen die ik nog niet goed ken. Mijn focus ligt op het observeren, het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden en het vergroten van mijn kennis.
Geen vast team, maar wel veel uitdaging
De afgelopen jaren heb ik op een beschouwende afdeling gewerkt, het stukje snijdend was dus nieuw en spannend voor mij. Eerder ervaarde ik dit als een drempel, maar nu juist als een uitdaging. Het maakt mijn werk extra leuk en zorgt ervoor dat het nooit saai wordt!
Natuurlijk heeft het werken via de flexpoule ook nadelen. Ik heb best een voorkeur voor bepaalde specialismen, maar in de praktijk is het niet altijd mogelijk om daar ingepland te worden. Je bent afhankelijk van dienstaanvragen en lost diensten op waar dat nodig is. Toch geeft die vrijheid in het rooster me ook de mogelijkheid om mijn werk te combineren met mijn liefde voor reizen.
Als flexkracht werk ik niet meer als oudste van dienst en heb ik minder taken, wat vooral in het begin erg wennen was. Ik mis vooral het begeleiden van studenten en kwaliteit van zorg, al maakt dit ook plaats voor veel klinisch redeneren. Verder hoor ik natuurlijk niet meer tot een vast team, waardoor je nergens meer echt bij hoort. De keerzijde is dat ik veel collega’s leer kennen. Dat maakt mijn werk juist weer leuker. Door de afwisseling leer ik ontzettend veel. Elke dag is anders en dat houdt het werk uitdagend.
