Ik combineer mijn werk als verpleegkundige al jaren met mijn liefde voor reizen. Regelmatig vertrek ik een periode naar het buitenland om daar in te springen bij een lokaal ziekenhuis. Zo werkte ik eerder in Thailand, Ghana en Aruba. Ondanks de pandemie ben ik op dit moment aan het werk op Curaçao.
De taal blijft ook hier in Curaçao toch nog wel een dingetje. Natuurlijk spreken de meeste patiënten hier ook Nederlands, maar regelmatig komt het voor dat mijn patiënt begint te ratelen in het Papiementu en ik er geen touw aan vast kan knopen. Gelukkig schoot een kamergenoot me te hulp, die zo lief was om als live Google Translate te fungeren. Hoog tijd voor een spoedcursus Papiemento dan maar!
Huilen van het lachen
Gelukkig heb ik al een kleine voorsprong te pakken door mijn ervaringen op Aruba vorig jaar. IJverig begin ik woorden en zinnen op te schrijven, waarbij ik mijn collega’s vraag hoe het nu ook alweer zit met het woordje ‘pijn’, waarvoor blijkbaar bijna hetzelfde woord wordt gebruikt als het woord penis. Haha, oeps! De tranen rollen over de wangen van mijn collega’s en ook ik krijg buikpijn van het lachen. Bijna dagelijks lachen we er samen nog om. Ik durf mijn patiënt bijna niet meer te vragen naar zijn penis, uhh pijnklachten.
Ondertussen blijft het belangrijk om te oefenen. Na een tijdje merk ik dat mijn collega’s en patiënten het erg waarderen dat ik zoveel investeer in het spreken van de taal. Gelukkig helpen ze me graag op weg en leer ik elke dag weer bij. Zo fijn dat zij ook gewoon Nederlands spreken! Dat maakt het voor mij een stuk makkelijker om de taal te leren.
Ondanks dat Nederlands niet de moedertaal is hier, worden alle rapportages wel in het Nederlands geschreven. Daarbij merk ik dat collega’s soms ook juist onzeker kunnen zijn over hun kennis van de Nederlandse taal. De rapportages leveren voor mij dan soms ook hilarische momenten op.
Hilarische verwarringen
Zo wordt een mevrouw G. opgenomen die met longkanker pijnklachten in haar rug heeft, waarvoor ze morfine gebruikt. Tijdens een avonddienst raakt mevrouw verward en treffen mijn collega’s haar zittend naast haar bed aan, al worstelend met haar kussen, laken en deken. Hierna rapporteren ze dat mevrouw ‘vrolijk verward’ was. Prachtige verwoording, waar ik toch even om moet gniffelen.
Een paar dagen later lees ik in de rapportage van mijn collega dat deze patiënt pijnklachten in de buik aangeeft. Omdat ze maar een beetje ontlasting heeft gehad, geeft mijn collega haar een ‘BOM’ die mevrouwgoed opdrinkt. Lachend vraag ik me af wat ze hier toch mee bedoelt. Natuurlijk kan ik het niet laten om het aan mijn collega te vragen, die uitlegt dat dit een beetje yoghurt met pruimenmoes en lactulose is. Oja, dat dus! Ik vertel haar dat we een BOM in Nederland niet kennen en kunnen er samen heel hard om lachen.
Hier op Curaçao hebben we ook een werkbriefje, waarop de bijzonderheden van de patiënten staan vermeld. Dit keer staat er toch wel iets héél bijzonders op: “Er lopen maden uit de diabetische voet over de grond, tot aan de muur toe!” Bedankt voor de details..
‘Vandaag zonder condoom proberen’
Als ik even later net een slok van mijn koffie wil nemen, valt mijn oog op de rapportage van mijn patiënt waarbij ik zo in de lach schiet dat de spetters koffie op mijn toetsenbord belanden. De tensie van mijn patiënt was maar ‘randje kantje’ en moet goed in de gaten gehouden worden.
Later in de patiëntendossiers moet ik een bepaalde zin een paar keer opnieuw lezen, voor ik me besef dat het er toch écht staat: ‘Gaat het vandaag zonder condoom proberen’. Weer schiet ik in de lach. Gelukkig ken ik de patiënt en weet ik dat hij eerder een urinetip gebruikt, maar wilde gaan proberen hoe het hem zonder dit hulpmiddel af zou gaan.
Aan het begin van een andere dienst loop ik mijn patiëntenkamer op, waar ik mijn collega aan een patiënt hoor vragen of zij nog ‘afgegaan’ is. Eh, wat? “Of ze nog gepoept heeft!” roept haar buurvrouw, die mijn verbaasde gezicht ziet. Niet alleen ik, maar ook mijn patiënt begint heel hard te lachen. Deze zal ik niet gauw meer vergeten. Toch best goed voor je lachspieren, dat werken in het buitenland!
