Wilma en haar dochter Angela zaten tijdelijk samen in de schoolbanken om verpleegkundige te worden. Wilma (45) is net afgestudeerd en dochter Angela (21) hoopt volgend jaar haar diploma te halen.
Wilma werkt al 19 jaar in de thuiszorg. In februari dit jaar rondde ze met succes haar verpleegopleiding niveau 4 af. Haar dochter Angela zit nu in het derde jaar van de hogeschool en loopt stage bij dezelfde thuiszorgorganisatie als waar haar moeder werkt. Hoewel niet in dezelfde klas, zaten ze dus tijdelijk samen in de schoolbanken.
Keuzes
Angela: “Toen ik klaar was met de HAVO heb ik me georiënteerd op wat ik daarna wilde doen. De verpleging leek me heel erg leuk. Ook omdat mijn moeder in de zorg werkt. Tijdens de open dag van de hogeschool mocht je zelf allemaal dingen uitproberen: bloed prikken, bloeddruk opmeten enzo. Dat vond ik zo interessant dat ik toen zeker wist dat ik verpleegkunde wilde gaan doen.”
Wilma: “Het is best handig dat we hetzelfde doen. Je kunt samen overleggen van ‘Hoe doe jij dit of dat’? Ook met de opleiding vroeg ik wel eens of zij bepaalde stof al had gehad. En als er bijzondere dingen geburen op het werk, hebben we het daar wel eens over. Laatst heb ik bijvoorbeeld een patiënt begeleid met de ziekte Creutzfeld Jakob. Dat heeft veel indruk gemaakt en daarover heb ik dan verteld.”
Brandweer
De verpleging heeft Wilma niet van huis uit mee gekregen, maar een steentje bijdragen aan de maatschappij en andere mensen helpen, dat hebben ze in het Brabantse gezin met elkaar gemeen. Wilma’s man, Angela’s vader dus, zit bij de brandweer en haar andere dochter zit op de PABO om lerares te worden. Haar jongste zoon (14 jaar) zit nog op school en weet nog niet wat hij wil worden.
Angela: “Mijn vader werkt bij de brandweer. Door zijn verhalen wilde ik vroeger eigenlijk iets met de ambulance gaan doen. Hij vertelde dan over het werk dat de ambulance deed als hij als brandweerman aan het werk was. Nu denk ik erover om iets met kinderen te gaan doen.”
Vertrouwensband
Nog een overeenkomst tussen moeder en dochter is hun liefde voor de thuiszorg. “De vrijheid om zelfstandig mijn eigen werk te kunnen doen vind ik één van de grote voordelen”, zegt Wilma. “Ik heb het gevoel dat ik meer de tijd heb voor mensen zonder druk van buitenaf. Het mooie vind ik dat je mensen echt de hulp kunt geven die ze op dat moment nodig hebben. De vertrouwensband die je opbouwt met cliënten is daarbij heel belangrijk. Je moet bedenken dat je altijd te gast blijft in hun huis, dus je moet je aan hen aanpassen. Als mensen je eenmaal vertrouwen, nemen ze meer van je aan en durven ze dingen aan je over te laten. ”
Persoonlijk
Ook Angela heeft het naar haar zin in de thuiszorg, waar ze nu stage loopt. “Het leuke van de thuiszorg vind ik dat het zo persoonlijk is. Ik heb ook 10 weken stage gelopen in het ziekenhuis, maar daar had ik soms het gevoel dat ik meer tegen het computerscherm praatte dan een echt gesprek voerde met de patiënten zelf. Mensen zijn in hun eigen omgeving ook meer ontspannen. Ik vind het bijzonder dat je mensen kunt helpen. Zomaar even een praatje maken, doet al zo veel voor hen. Mensen zijn toch vaak alleen en best kwetsbaar. Als je die mensen kan helpen, doet mij dat ook goed.”
Complex
Wilma: “Via mijn werk – ik werkte 19 jaar als verzorgende IG in de thuiszorg- kreeg ik de kans om de verkorte opleiding voor verpleegkundige te doen. Die kans heb ik aangegrepen. Je ziet de dat zorg in de thuiszorg steeds complexer wordt. Mensen worden sneller ontslagen uit het ziekenhuis en de thuiszorg neemt de zorg dan over. Eerst hadden we bijvoorbeeld nooit iemand met een sonde thuis en nu komt dat wel voor. En binnenkort heb ik weer een cliënt met een nierspoeling. Om die zorg te kunnen geven, moet je wel opgeleid zijn. Ik vind het zelf een leuke verdieping van mijn werk. En ik geloof ook zeker dat mensen thuis sneller opknappen en herstellen.”
Toekomst
Wat Angela gaat doen na haar opleiding weet ze nog niet. “Er zijn zo veel mogelijkheden. Ik heb meegelopen met het consultatiebureau en dat vond ik erg leuk. Ik heb daarom voor het vierde jaar gekozen voor de richting kraam, kind en jeugd. Maar er zijn op dit moment niet zo veel banen, dus ik kijk gewoon waar ik terecht kan en probeer vooral veel ervaring op te doen.”
Achter de deur
Hoe kijkt Wilma aan tegen haar dochter nu ze binnenkort ook als verpleegkundige aan de slag gaat? “Angela stond vroeger echt niet altijd vooraan. Als ik zie hoe ze nu in het werk staat, vind ik dat knap. Je moet toch elke keer weer afwachten wie er achter de deur staat als je in de thuiszorg werkt. Dat is elke keer weer even spannend, maar ze stapt er gewoon op af. Ze staat stevig in haar schoenen en weet wat ze wil. Daar ben ik trots op.”
