Iets voor anderen willen betekenen zit de meeste verpleegkundigen en verzorgenden in het bloed. Zelfs in hun vrije tijd zetten veel verpleegkundigen en verzorgenden zich in voor anderen door vrijwilligerswerk te doen. Wij spraken met vier verpleegkundigen die bijzonder vrijwilligerswerk doen.
Nathalie Roozeboom, al 25 jaar vrijwilliger bij de Zonnebloem
“Ik was 18 jaar toen ik begon bij de Zonnebloem. Ik ga 1 à 2 x per jaar mee met de vakantiereizen voor mensen met een beperking. Je kunt mensen blij maken en een vakantie geven die ze anders niet kunnen hebben. Ik ben nu ook regionale vrijwilliger van de Zonnebloem van een jongerengroep. Je hebt dan maandelijks contact en je doet leuke activiteiten die de jongeren zelf niet kunnen doen. Ook ga ik mee naar evenementen zoals musicals. Ik vind dit erg leuk. De verhalen die ik hoor en achteraf de blije gezichten en dat je gewaardeerd wordt, doen me goed. Even anders werken en even uit de dagelijkse sleur van je werk. Ik weet het kost veel energie en ik moet mijn vakantiedagen ervoor inleveren, maar ik doe het graag. Ik hoop dat ik meer mensen enthousiast kan krijgen om vrijwilligerswerk te doen. Het heeft mijn leven erg verrijkt!”
Miranda Huurman, vrijwilliger in Ghana via Projects Abroad
“Ik heb drie maanden vrijwilligerswerk gedaan in Ghana als verpleegkundige. Dat heb ik gedaan met de organisatie Projects Abroad. Ik had net een jaar als pas gediplomeerd verpleegkundige gewerkt op de longafdeling in het ziekenhuis en toen werd mijn contract niet verlengd. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik wilde. Tot ik dit vrijwilligerswerk zag! Na een training via Projects Abroad vertrok ik alleen vanuit Nederland naar het warme Ghana, waar ik bij een gastgezin in Acra (hoofdstad van Ghana) heb gezeten. Ik werkte drie dagen per week in het Police Hospital en heb op verschillende afdelingen meegelopen. Het duurde even voordat ik het vertrouwen van het personeel had gewonnen, maar ik heb veel mogen doen. De overige twee dagen gingen we met alle medische vrijwilligers op medical outreach. Dan ga je naar schooltjes in afgelegen gebieden, maar ook in de hoofdstad en in sloppenwijken. Hier keken wij naar wondjes die de kinderen hadden opgelopen en werd er gecontroleerd op ringworm.
Om de reis nog specialer te maken had ik sponsorgeld verzameld door in de kerk te collecteren en een stukje te schrijven voor een lokale krant. Van het geld heb ik voor het ziekenhuis drie elektrische bloeddrukmeters gekocht en een wondtrolley voor de mannenafdeling. Daarnaast heb ik schoolboeken, schriften etc. gekocht voor een schooltje waar ik was geweest tijdens een medical outreach. Als ik terugkijk op deze periode ben ik erg blij dat ik uiteindelijk de knoop heb doorgehakt, want dit had ik voor geen goud willen missen! Voordat ik vertrok zei een ex-collega nog: ‘Let op mijn woorden, dit wordt de mooiste tijd van jouw leven’. En hij had helemaal gelijk! Door deze reis heb ik meer zelfvertrouwen gekregen en ben ik anders tegen de dingen aan gaan kijken.”
Olaf Exoo, vrijwilliger bij Stichting Ambulance Wens
“Stichting Ambulance Wens brengt laatste wensen in vervulling van mensen die niet meer beter worden en zelf niet mobiel zijn. Met 200 medisch geschoolde vrijwilligers en 6 speciaal ontwikkelde ambulances zorgt de stichting dat kleine en grote wensen uitkomen. De patiënten die bij de stichting komen, hebben iets wat ze nog heel graag willen doen voordat ze sterven. Voor hun kinderen of voor henzelf. Als die wens dan uitkomt, kunnen ze weer een stukje loslaten. Het helpt hen bij het afronden van het leven. Je moet de dingen wel van je af kunnen zetten na zo’n dag, want de verhalen zijn natuurlijk heel heftig. Maar als je ziet wat het met mensen doet, geeft dat zo veel voldoening. Zo hebben we de wens vervuld van een jonge alleenstaande moeder, die niet lang meer te leven had. Deze vrouw wilde heel graag zien waar haar zoontje zou opgroeien als zij er niet meer was. Haar zoontje woonde in bij haar zus die de zorg voor het zoontje op zich had genomen vanwege de ziekte van zijn moeder. We zijn daar toen samen met haar naar toe gegaan. Voor ons een kleine moeite om deze wens te vervullen en voor haar van zo’n grote waarde.”
Ineke van Beijnum, vrijwilliger bij Dokters van de Wereld in Den Haag
“Samen met andere collega’s van het Medoc-project van Dokters van de Wereld houd ik verpleegkundige spreekuren voor mensen zonder verblijfsvergunning. In de volksmond worden deze mensen illegalen genoemd, maar dat is nogal een beladen woord. Wij noemen ze daarom liever ongedocumenteerden. Het zijn vooral uitgeprocedeerde mensen die een tijdje in een asielzoekerscentrum hebben gewoond en terug moeten naar hun land, maar dat niet kunnen of niet durven. Nu leven ze in Nederland zonder papieren. Omdat ze geen burgerservicenummer hebben, kunnen ze geen zorgverzekering afsluiten. Daarnaast hebben ze geen geld om naar de dokter te gaan. Als ze bij ons komen, proberen we hun gezondheidsprobleem zo goed mogelijk in kaart te brengen en zorgen we dat ze bij de juiste zorgverlener terecht komen. Denk vooral aan een huisartspraktijk, wijkverpleegkundige, apotheek of verloskundige. Daarnaast geven we ook voorlichting en adviezen over hun gezondheid.
Door dit vrijwilligerswerk word ik maatschappelijk wijzer. Voor ons is het vanzelfsprekend dat je een burgerservicenummer hebt en dat alles goed geregeld is. Maar als je dat niet hebt, dan kun je gelijk niets meer en ben je niemand. Dat vond ik schokkend. Het is heel destructief voor mensen om te merken dat je er eigenlijk niet mag zijn en dat je niet mag meedoen. Daarom geeft dit me ook veel voldoening. Ik kan hen niet uit hun uitzichtloze situatie halen, maar ik kan ze wel een klein beetje helpen door mijn verpleegkundige kennis in te zetten. Iedereen heeft recht op zorg, dat is een universeel recht. Ik vind het daarom goed dat Dokters van de Wereld zich daar sterk voor maakt. Niet alleen door nu zorg toegankelijk te maken, maar ook door het probleem op landelijk en internationaal niveau op de kaart te zetten.”
