Wanneer je door de ogen van verpleegkundigen kijkt, lijkt alles altijd normaal, maar wanneer je zelf eens in het ziekenhuis belandt, krijg je toch een heel andere kijk op bepaalde zaken. Een aantal jaar geleden werd ik zelf opgenomen – niet in mijn eigen ziekenhuis gelukkig! – en dat gaf me een andere blik op verpleegkundigen.
Ik werd opgenomen op de KNO-afdeling en was van mening dat ik niet ging vertellen dat ik verpleegkundige was. Toch werd natuurlijk tijdens de anamnese gevraagd wat voor werk ik deed. En zo kon ik er toch niet onderuit en heb ik eerlijk verteld dat ik pas afgestudeerd verpleegkundige was in het ziekenhuis. Hierna zag ik dat de verpleegkundige die bezig was met het opnamegesprek veranderde. Van uitleggen was geen sprake meer… Ik kon vanzelfsprekend toch zelf wel dat operatiejasje uit de kast halen en aan elkaar knopen? Ook kreeg ik een folder in mijn handen gedrukt over het verdere proces. Het leek wel of deze jonge verpleegkundige bang was… Bang voor mij als medepleeg!
Uitslaapkamer
Eenmaal op de uitslaapkamer viel ik van de ene verbazing in de andere. Nog half versuft door de narcose werden de dekens afgetrokken en moest m’n blaas gebladderd worden. Prima natuurlijk, maar even een uitleg van te voren was prettig geweest. Nadat ik goed had uitgeslapen, mocht ik terug naar de afdeling. Het enige was: de afdeling was mij vergeten. Na een paar keer vragen aan de verkoeververpleegkundige of ik ook nog eens terugging, gaf ze aan dat ik inderdaad wel erg lang moest wachten.
Kwetsbaar
Op de afdeling merkte ik dat het druk was. Het duurde lang voor een verpleegkundige langskwam en ik hoorde overal infusen piepen. Er lag een oude man tegenover mij die niet zelfstandig kon lopen, terwijl zijn medicatie werd neergezet zonder glaasje water. Hierdoor drukte de man op de bel en merkte ik de frustratie van de verpleegkundige omdat meneer belde. De rest van de avond heb ik de verpleegkundige weinig gezien. Dit alles deed me meer dan ik had verwacht. Wat kun je je soms kwetsbaar voelen als zorgvrager! Even een praatje of vragen hoe het gaat kan zoveel met het welzijn doen.
Uitleg & aandacht
Soms denk ik dat het wel eens goed is als verpleegkundigen voor een keer zelf afhankelijk zijn. Wat voor ons routinewerk is en zo normaal lijkt, is voor een patiënt misschien ongebruikelijk of beschamend. Eenmaal thuis wist ik als jonge pleeg één ding zeker: uitleg en aandacht geven blijven enorm waardevol in ons vak.
