Wie kent het niet.. Je bent aan het werk en er komt een familielid van een cliënt of bewoner naar je toe. Je hebt de afgelopen dagen niet gewerkt en ze vragen hoe het gegaan is met slapen. Je geeft aan dat je vrij bent geweest en dat je even in het dossier terug kijkt. Je zet de computer aan en je wacht.. Je logt in en het systeem start zich op, je wacht.. Je dubbelklikt op het icoontje van het ECD en je wacht… Je logt in in het ECD en je wacht.. Je zoekt op de cliënt en je wacht.. In de tijd dat je wacht op alle systemen die opgestart moeten worden, had je alweer een cliënt kunnen helpen.
Hoewel ik pas een jaar of acht meedraai in de zorg, heb ik de tijd van de papieren dossiers nog mee gemaakt. Grote mappen vol met formulieren en rapportagevellen. Mappen waar na 1 dag alweer minimaal 1 gaatje van de blaadjes scheurde en dus de papieren er voor de helft uithingen. Onhandig, lomp, maar wel altijd aanwezig bij de cliënt. Niet afhankelijk van computersystemen die blijven hangen of worden ge-update.
Het voordeel van elektronisch is dat je altijd alle gegevens van al je cliënten bij de hand hebt. Nog voordat je bij cliënt A binnen stapt, heb je alles al kunnen inlezen. En als iemand belt over cliënt B, waar je op dat moment niet bent, kun je het wel opzoeken. Daarnaast kun je alle gegevens bij elkaar opslaan zonder dat het dossier letterlijk dikker en dikker wordt. Hoewel de bedoeling was dat het papieren dossier regelmatig werd ‘opgeschoond’, werd dit in de praktijk vaak vergeten. Met als gevolg overvolle mappen.
Het nadeel van elektronisch werken is dat je afhankelijk bent van software die moet werken, iPads en telefoons die worden vergeten op te laden en flex-medewerkers die niet in het systeem kunnen en dus niet kunnen lezen welke zorg er nodig is. Daarnaast zitten er vaak 100 verschillende functies in het systeem waarvan de helft niet wordt gebruikt. Met name de ‘oudere generatie’ heeft moeite met het rapporteren op de juiste plek in het dossier ondanks alle scholingen of cursussen. Ik hoor ook vaak dat ze helemaal geen zin hebben om zich daarin te verdiepen, ze willen bezig zijn met zorgen.
Er is voor beide manieren wel wat te zeggen. Ik vind het heerlijk praktisch om met mijn iPad bij de cliënten op bezoek te gaan en zo op een klein schermpje alles bij elkaar te hebben staan. Aan de andere kant erger ik me dood als ik ‘even’ wat wil op zoeken en ik 5 minuten sta te wachten tot het systeem is opgestart. Dan verlang ik toch wel weer terug naar de grote blauwe of witte mappen (zoals ik ze voornamelijk ken) waarbij je precies wist achter welk tabblad je wat kon vinden.
