Verpleegkundige Corine Oxer werkte jarenlang op de traumaheli. Ze schrijft over haar ervaringen en uitdagingen. In deze blog neemt ze je mee in haar eetroutine tijdens een van deze intensieve diensten.
Voordat ik op de heli werkte, dacht ik nooit zo erg over eten na. Ik nam genoeg mee om een dienst op de IC door te komen. Daar werkte ik, net als op de heli, 12-uurs diensten en er is niets zo rottig als dat je aan het eind van je eten nog een stuk werkdag over hebt. Op de IC hielden we om de beurt pauze, waarbij je dan lekker in de loungeruimte kon zitten of even naar het restaurant kon lopen.
Op de heli gaat het allemaal een beetje anders en is de dag een stuk onvoorspelbaarder. Als ik aan een dienst begin weet ik nooit wat de dag zal brengen. Heb ik tijd om op de basis te eten of rijgen de oproepen zich aan elkaar? Dat er goed gegeten moet worden staat vast, want het werk is veeleisend en de diensten zijn lang. Ik neem je mee tijdens een zomerse dagdienst en vertel wat ik op zo’n dag eet. Hier is het motto ‘eten wanneer en waar je kan’ en dat heb ik me volledig eigen gemaakt!
5:45
Ik sta op en onderweg naar de keuken spiek ik uit het raam. Het wordt al bijna licht, heerlijk die lange zomerdagen. Terwijl ik de waterkoker aanzet voor een kopje thee check in de weersverwachting. Het belooft een hete dag te worden: wel tegen de 40 graden aan. Dat wordt weer zweten, dus genoeg eten en drinken mee vandaag.
Terwijl ik een bak yoghurt met cruesli en fruit naar binnen lepel bekijk ik het nieuws op m’n telefoon. Er is een nieuwsbericht over een ongeluk waar ik gisteren naartoe ben geweest. Het was een flinke klapper, maar gelukkig staan er niet al te expliciete foto’s bij. Ik heb gisteren mijn eten voor vandaag al klaargemaakt dus ik pak het uit de koelkast en rij het half uurtje naar de basis.
7:00
De dienst begint en we nemen het stokje (en de radio’s) over van de nachtdienst. In de grote gezamenlijke keuken staat de koffie al klaar en we schuiven met beide teams aan de grote eettafel. Even bijkletsen en de verhalen van de oproepen van vannacht aanhoren, maar om stipt 7 uur starten we onze briefing voor de dagdienst. Als daarna de nachtdienst naar huis gaat, lopen wij naar de hangaar om de dagelijkse checks van apparatuur en medicijnen te doen. De temperatuur is nog aardig, zo vroeg op de dag.
8:00
Alle controles en taken zijn gedaan en we zijn klaar voor wat er dan ook komen zal. Je zou aan het eind van de checklist bijna kunnen zetten: ga terug naar de keuken voor ontbijt. Het is eigenlijk vaste prik. We duiken de keuken weer in om bacon, eieren en aardappels te bakken. Ontbijt gaat goed op z’n Noord-Amerikaans en schiet zo rechtstreeks je kransslagaders in. We zouden er alvast een aspirientje bij moeten nemen. In een mum van tijd ruikt de keuken heerlijk naar bacon en wordt er lustig op los gekakeld en gegeten.
9:15
We krijgen een oproep op een half uur vliegen. In de heli liggen al wat flesjes water, maar we nemen nog wat extra koud water uit de koelkast mee. Het is al best warm en met lange mouwen, helm op en laarzen aan is het puffen. Goed drinken, maar ook weer niet te veel want er is geen toilet aan boord…
12:00
We zijn terug op de basis en het is hoog tijd voor wat eten. Ik pak mijn lunch uit de koelkast, het zijn restjes van het avondeten van gisteren. De kip bak ik even op, de rest is koud ook lekker. Net de kip in de pan ligt en mijn collega’s eten ook staat te pruttelen, krijgen we weer een oproep. Balen. Ik had echt wel trek! Snel mik ik de boel weer de koelkast in, terwijl mijn collega met zijn vuist op de rode knop naast de keukendeur slaat. Deze knop zet in een keer alle pitten en de oven uit, zodat er niet per ongeluk nog iets door blijft bakken terwijl wij weg zijn. Het laatste waar je onderweg aan wil denken is of je nou je ovenschotel uit de oven had gehaald.
Onderweg naar de oproep duik ik een paar mueslirepen op uit een zak van mijn flight. Niet die lekkere met chocola, want dat smelt binnen de kortste keren. Een banaan die ik op de valreep uit de keuken heb mee gegrist moet er ook aan geloven. Die moet wel gelijk op, want anders is ‘ie straks geplet.
14:30
Terwijl we de patiënt overdragen op de SEH krijgen we direct een volgende oproep. Het is een steekpartij met meerdere slachtoffers op maar tien minuten vliegen en we haasten ons weer terug naar de heli op het dak. Een van de verpleegkundigen op de SEH reikt ons nog snel een paar flesjes koud water aan. Wat een heerlijkheid! Hij werkt ook voor ons en weet hoe warm het is in de heli. De laatste mueslireep uit mijn voorraad sneuvelt in de paar minuten dat we in de lucht zijn. Wat slokken water er achteraan en maar eens kijken hoe het met de onfortuinlijke slachtoffers staat.
16:00
Terug op de basis. De patiënt was helaas overleden, dus vervoer was niet meer nodig. Mijn maag roept om de lunch, maar mijn pak en laarzen hebben wat ongerechtigheden opgelopen in onze poging de patiënt te redden en ik moet me echt eerst even omkleden voordat ik de keuken in kan. Een schoon ondershirt is ook niet verkeerd, want het is echt zeiknat van het zweet.
De thermometer staat ondertussen op een zinderende 38 graden en er is weinig wind.
Ik steek m’n hoofd onder de kraan en stap even later met een schoon pak, geschrobde laarzen en een boel trek de keuken in. Nog maar een poging doen om m’n lunch te eten. Laat dat opwarmen maar zitten, ik eet het wel gewoon koud allemaal. Mijn collega’s zie ik hetzelfde doen. Iedereen graait een bakje uit de koelkast en zet het op een bunkeren. Ook de vochtbalans moet wel even goed bijgevuld worden, want alhoewel de intake op ruim 2 liter staat, blijft de output ernstig achter.
17:30
Volgende oproep. Dit keer vijftig minuten vliegen enkele reis, dus we zullen pas over een aantal uur weer terug op de basis zijn. Ik twijfel even maar neem dan toch mijn avondeten en een lepel mee de heli in. Met het mooiste uitzicht wat je je kan bedenken verorber ik mijn maaltje, al kletsend met mijn collega. Nu zit ik alleen wel met een leeg glazen bakje, niet echt handig in een heli met weinig ruimte, maar ik vind er een creatief plekje voor en zorg dat het goed vast zit. Ook zo knullig als ik straks uitstap bij een ongeluk en er een glazen bakje achter me aan de heli uitrolt.
20:00
Een uur na het einde van de dienst zijn we klaar en weer terug op de basis. De afspraak is dat de volgende dienst de troep opruimt, schoonmaakt en aanvult en dat is wel heel fijn. Ik kan niet wachten om uit m’n kleren te stappen, te douchen en mijn laarzen in te ruilen voor slippers. Even later loop ik in heerlijk luchtige zomerkleren richting de keuken, waar de nachtdienst lekker staat te kokkerellen en de koffie alweer klaar staat. Nog even een koud glas water, alle lege bakjes verzamelen en dan lekker in de auto met airco naar huis.
