Binnen de wijkzorg is er ook ruimte voor de inzet van een ggz-verpleegkundige. Zij ondersteunen cliënten met psychische problemen in de wijk. Daarnaast geven zij de zorgverleners van het wijkteam handvatten voor de persoonlijke zorg bij cliënten met een psychisch probleem.
In de organisatie waar ik werk hadden we ook een ggz-verpleegkundige. We werkten elke woensdag samen en stemden de zorg af van de cliënten met psychische problemen. Wanneer een situatie erom vroeg, kon ik haar raadplegen. Dankzij haar tips en adviezen konden we beter met de ‘ problemen’ en weerstand omgaan.
Situaties waarbij je een ggz-verpleegkundige kan gebruiken
Twee jaar geleden heeft deze collega ons team verlaten, in de tussentijd werd ze al drie keer vervangen. De eerste vervanger bleef ongeveer vier maanden, de tweede een jaar (waarvan acht maanden ziek) en de derde een half jaar. Sinds een maand is ook de laatste ggz-verpleegkundige van ons team uit beeld.
In deze periode doet zich een casus in de wijkzorg voor waarbij ik de ggz-verpleegkundige juist heel erg goed zou kunnen gebruiken. Ik verleen zorg aan een 63-jarige vrouw die bekend is met Autisme Spectrum Stoornis (ASS). Door de vele wisselingen is de situatie nu nijpend. Deze dame ervaart veel motorische onrust, spanning, stress en maakt veel geluiden (brommen/grommen).
Elke dinsdag kom ik met goede moed en vol energie binnen, maar dit trekt na 20 minuten al weg. Deze zorg verlenen kost mij zoveel energie omdat ik constant het gevoel heb dat ik deze dame tekort doe. Ik ben natuurlijk wijkverpleegkundige en weet helemaal niet hoe ik haar moet begeleiden. Ik maak me dan ook zorgen als de cliënt vertelt dat zij zoveel onrust en spanning ervaart.
Hulp zoeken via het netwerk van de wijkzorg
Ik probeer altijd een luisterend oor te bieden, maar dat is niet voldoende. Elke week zie ik mevrouw verder achteruitgaan en inleveren. Helaas is er binnen de organisatie nog geen ggz-verpleegkundige gevonden. Inmiddels maakt dat niet eens meer heel veel uit, want de cliënt heeft zoveel wantrouwen ontwikkeld dat ze geen ggz-verpleegkundige meer wil zien.
Zelf leer ik enorm van deze casus, maar ik zie vooral dat ik als wijkverpleegkundige niet alles kan. Elke week weer word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Deze cliënt kan ik niet begeleiden. Ik heb dan ook nog maar een doel: haar vertrouwen zodanig terugwinnen dat mevrouw enigszins in balans blijft. Ik probeer in deze casus de kracht van mijn eigen werk in te zetten en ga binnen mijn netwerk hard op zoek naar iemand die wel de passende begeleiding kan bieden.
En stiekem heeft mevrouw mij zelf op weg geholpen. Via haar werk begon ze over een organisatie die specifiek mensen met ASS begeleidt. Na het begeleidingsgesprek ben ik me meteen gaan verdiepen en heb ik contact gezocht met deze organisatie. Binnen twee weken kon ik een gesprek inplannen met deze organisatie, mijn cliënt en haar begeleider. Tijdens het gesprek kwam er langzaam weer een lach terug op het gezicht van mevrouw.
Ook buig ik me nu over de indicatie die nodig is om te begeleiding te leveren. Gelukkig kan ik iets voor deze client betekenen. Het duurt nog ongeveer twee maanden voordat deze organisatie gaat starten, maar zowel mw. als ik hebben er vertrouwen in.
